“No es posible asegurar el futuro. Sólo es posible perder el presente” Iván Klima
Leo esta frase y me surgen tres ideas que se agolpan en mi mente desde hace tiempo, y de los que suelo escribir aquí.... Miedo al cambio; costumbre, hábito o necesidad de conservar lo que se tiene aunque no te haga feliz y la que más cuesta asumir...en toda elección hay renuncia. Esta última idea...para el siguiente post.
2 comentarios:
CRAVOS NOVOS
Despois de cinco mil e cincocentos anos de desastres amorosos un científico soviético decidiu inventar un chip que eliminase as penosas influencias do amor cando remata.
O enxeño comercializouse con patente americana e mercouno xusto o día que a coñeceu.
Levou a caixiña na man e seguindo o mínimo libro de instrucións colocou o dispositivo preto da mamila esquerda. Cando chegase a fin da historia só tería que quitar o enxerto e non quedaría nin desespero, nin ansiedade nin ganas de vela. Así foi que unha tarde escura de febreiro ela lle comunicou a caducidade do amor e el resignouse a volver á casa en solitario. Colocouse fronte ao espello e non se atreveu a desconectar o cadradiño que brillaba no medio do peito.
CAMILO FRANCO
Moitas veces...casi sempre, sabemos cal é o remedio (patentado ou non). Está nas nosas mans, pero...non nos atrevemos a facelo.
Moitas grazas pola mensaxe.
Bicos e apertas.
Publicar un comentario